بـسـم ربّ الحســـین
باز نوای گرم محرم ، سرمای زمستان را در هم نوردید . شور حسینی با مهر علوی در آمیخته شد و جانی دوباره به عالم امکان بخشید ؛ در حالیکه جهان هستی همچو برگ خزانی،اسیرزمستان سرد بی حیایی شده بود .
اما اکنون آب طاهر عزای حسین (ع) زنگار چرکین فساد را از روح و جان بشر میزداید وعشق حسینی و رشادت زینبی زانوهای خم و کمر کمان انس و جن را دوباره استوار می کند .
مولای من حسین ؛ اگرچه سرتا پای آلوده و غرق در گناهم ، روی سیاهم و قلب سنگم به ندای ملکوتیت پاسخ نمی دهد ؛ ادعاهایم گوش فلک را کر می کند در حالیکه خود می دانم من در این زمان زاده شده ام که دروغ بگویم که یار توام . حال اینکه قلب نازنین فرزندت مهدی موعود(عج) هماره از نظاره پرونده سیاه و آلوده من میشکند ولی بازهم دروغ می گویم و خود را یاور ایشان مینامم .
اما اینبار عنایتی کن ؛ مرا به عنوان نوکر نمک نشناس خود ببخش؛اگرچه از طاعتت سر باز زدم ، درکلاس درست غائب بودم ، ندای هل من ناصر ینصرنیت را نشنیده گرفتم و سخت دربند لبیک گویی اهریمنان شدم و برای شما شین شدم و نه زین.
اینبار مرا مرحمتی کن ؛ از فراغ و دوری نائبت مهدی برهانم و دیدگان من را به جمال منورش مزین کن؛ اگرچه شیاطین انسی و جنی مرا در زنجیر آتش بار غفلت به بند کشیده اند و و غبار جهل و نادانی بر روح غافل من قندیل بسته اند .مرض مزمن گناه و عصیان رهایم نمی کند .اما ادعا میکنم که شیعه توام.
من حامد حکیمی پور اعتراف می کنم که تو را یاری نکردم اما....
اینبار از ته دل می گویم : لک لبیک حسین بن علی (ع) .مرا بپذیر.
